Νυχτα Πρεμιέρας

Η εξίσωση Ι



Συνηθισμένοι Ανθρωποι

Η πρεμιέρα "ΕΞΙΣΩΣΗ Ι: Συνηθισμένοι άνθρωποι"

Η σκηνή του μικρού θεάτρου είναι σχεδόν άδεια.

Καθένας είναι κλεισμένος στη συνείδηση του όπως στο πετσί του.Μόνον εκεί μέσα ζει άμεσα και γι'αυτό δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε απ΄έξω. Πάνω στη σκηνή ένας παίζει τον πρίγκηπα, άλλος τον υπουργό, ένας τρίτος τον υπηρέτη ή τον στρατιώτη ή τον στρατηγό κ.ο.κ. Ωστόσο οι διαφορές αυτές υφίστανται μόνο εξωτερικά.

Στο βάθος ως πυρήνας μιας τέτοιας εμφάνισης, κρύβεται σε όλους το αυτό πράγμα:

ένας φτωχός θεατρίνος με τα βάσανα και τη δυσκολία του.

Μόνον η εσωτερική σημαντικότητα μετράει στην τέχνη: η εξωτερική μετράει στην ιστορία.

Πραγματικότητα

«Πρέπει να απεικονίσουμε την πραγματικότητα όπως είναι», λένε, τη στιγμή που τέτοια πραγματικότητα δεν υπάρχει και πολύ περισσότερο δεν υπήρξε ποτέ στη γη, γιατί η ουσία των πραγμάτων δεν είναι καταληπτή από τον άνθρωπο, αλλά αυτός αποδέχεται τη φύση έτσι όπως αυτή αντανακλάται στις ιδέες του, αφού περάσει μέσα από τις αισθήσεις του άρα, πρέπει να προωθήσουμε περισσότερο την ιδέα και να μην φοβόμαστε το ιδανικό.


Ο προσωπογράφος καθίζει, για παράδειγμα, το υποκείμενο του για να μπορέσει να ζωγραφίσει το πορτραίτο του, προετοιμάζεται, κοιτάζει. Γιατί το κάνει αυτό. Γιατί γνωρίζει πολύ καλά από την εμπειρία του ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να μοιάζει πάντα με τον εαυτό του και γι’ αυτό αναζητά τη «βασική ιδέα της φυσιογνωμίας του», τη στιγμή εκείνη που το υποκείμενο μοιάζει όσο το δυνατό περισσότερο με τον εαυτό του. Στην ικανότητα να αναζητήσει και να συλλάβει αυτή τη στιγμή, βρίσκεται το χάρισμα του προσωπογράφου. Άρα τί άλλο κάνει αυτός ο ζωγράφος από το να εμπιστεύεται την ιδέα του (ιδανικό) πιο πολύ από την πραγματικότητα;

Το ιδανικό είναι και αυτό πραγματικότητα, το ίδιο νόμιμη όσο και η περιρρέουσα πραγματικότητα.

(Ευχαριστούμε θερμά τo Κουίντα Art eMagazine, το Αθηνόραμα και το μπλόγκ Νanakos)

Η παράσταση

«ΕΞΙΣΩΣΗ Ι:ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»
Της Λένας Φιλίπποβα

στο 104 Θέατρο Κέντρου Λόγου και Τέχνης
(Θεμιστοκλέους 104 και Καλλιδρομίου)

από την Πέμπτη 10/1/2008

Η παράσταση αρχίζει.
«Ξέρετε φυσικά γιατί σας κάλεσα.»
Τρεις ηθοποιοί ερμηνεύουν σκηνές από τον "Ηλίθιο" του Φ. Ντοστογιέφσκι.
Η Ναστάσια Φιλίπποβνα δέχεται την επίσκεψη της Αγλαΐας.
Ο Μίσκιν την παρακολουθεί χωρίς να μπορεί να επέμβει.
Η συνάντηση των δύο γυναικών φτάνει σε αδιέξοδο.
Η Αγλαΐα τρέχει προς την πόρτα, ο Πρίγκιπας την ακολουθεί.
Η σκηνή ολοκληρώνεται . Διάλειμμα.
Λίγο αργότερα στα καμαρίνια.
Με εφαλτήριο την κατάσταση που βιώνουν οι χαρακτήρες του έργου, οι ηθοποιοί καταδύονται στην προσωπική τους ζωή, από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι την στιγμή της παράστασης.
Εξερευνούν την ανθρώπινη υπόσταση με στόχο να οδηγήσουν τους θεατές σε μία "πρόβα" σε μια δοκιμή των καταστάσεων της πραγματικής ζωής.
Πυρήνας της παράστασης είναι η προσωπική μαρτυρία και η σκηνική τεχνική των ηθοποιών.
Τελικός στόχος της παράστασης είναι η αλήθεια του σκηνικού δρώμενου να οδηγήσει τον θεατή στην συνειδητοποίηση της δικής του προσωπικής αλήθειας.
«Υπάρχουν άνθρωποι που γι’ αυτούς είναι δύσκολο να πει κανείς κάτι που να τους προσδιορίσει μονομιάς κι ολοκληρωτικά, είναι οι άνθρωποι εκείνοι που συνήθως τους ονομάζουμε οι συνηθισμένοι.»
Αργότερα. Το πρώτο κουδούνι χτυπάει.
Η παράσταση ξαναρχίζει.
Όταν στο θέατρο προσπαθείς να παίξεις ένα ρόλο πρέπει να φέρεις στην σκηνή πολλές αλήθειες.
Όχι ιδέες ή ιδεολογικά συμπεράσματα αλλά αλήθειες.
Η εξίσωση γίνεται περίπλοκη.Οι εξισώσεις δεν λύνονται χωρίς να έρθεις αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, με τις αλήθειες σου, με τους ρόλους που σου δίνει η ζωή.Συνηθισμένοι άνθρωποι... μεγάλο αίνιγμα...

για την εξίσωση Ι

Στην ζωή μας "παίζουμε" πολλούς ρόλους. Η διανομή τους γίνεται με μυστήριους κανόνες. Οσο ζούμε προσπαθούμε να τους συλλάβουμε με το μυαλο μας, με την καρδιά μας,με όλο μας το είναι. Και αίφνης πράξεις και γεγονότα του βίου μας αποτελούν αναπάντεχα σημεία όπου η ζωή μας ανατρέπεται, όπου οι αρχές που τη διέπουν τίθενται ξανά υπό αμφισβήτηση.
Εκεί οι συγκρούσεις πάσης φύσεως βρίσκουν τη λύση τους.Είναι τα σημεία όπου φτάνουμε σε κάποιες αλήθειες.
'Οταν στο θέατρο προσπαθείς να παίξεις ένα ρόλο πρέπει να φέρεις στην σκηνή πολλές αλήθειες. 'Οχι ιδέες ή ιδεολογικά συμπεράσματα αλλά αλήθειες. Η εξίσωση γίνεται περίπλοκη.
Μεγάλος δάσκαλος ο Φ.Μ. Ντοστογιεβσκι. Οι εξισώσεις του δεν λύνονται χωρίς να έρθεις αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, με τις αλήθειες σου, με τους ρόλους που σου δίνει η ζωή.
Συνηθισμένοι άνθρωποι... μεγαλο αίνιγμα...

Λένα Φιλίπποβα